فقط فرصت بهم بدين تا آدم جديدي بشم يه آدم كامل تر

فروید معتقد است که کودک انسان ذاتا میل به حرکت و جنبش آزادانه دارد ولی این میل از همان ابتدا با مقتضیات زندگی اجتماعی برخورد پیدا می کند. کودک می خواهد نیازمندی های طبیعی خود را هر طور میل دارد مرتفع نماید ولی نمی گذارند. بدین سان در هر لحظه و در هر موضوع اراده طفل با اراده نیرومند والدین و مربیان او برخورد پیدا می کند و امیال غریزی اش نمی توانند جریان آزاد خود را طی کنند از آنجا که هر میل با هدف خاصی مشخص می شود کودک در این موارد باید از هدف خود منصرف شود.

در این شرایط کودک در مقابل وضعی که بتواند بر آن مسلط شود یا در مقابل مانعی که قادر باشد بر آن فائق آید قرار ندارد بلکه او مجبور است تسلیم شود و از ابراز غریزه های خود جلوگیری کند این عمل جلوگیری را که معلول قیود و تعالیم اجتماعی است واپس زدن یا سرکوب کردن اصطلاح کرده اند. این امیال و تصورات واپس زده نه به نیستی و عدم می گرایند و نه بدون تظاهر و جنبش در ناخودآگاه به سر می برند بلکه در ناخودآگاه به هستی و رشد خود همچنان ادامه می دهند تا در هنگام مناسب به خودآگاه بیایند. بروز بیماری های روانی ناشی از کشاکش و مبارزه این عناصر واپس زده برای راه یافتن به خودآگاه است.

در اثر مبارزه میل واپس زده می شود یعنی خودآگاه یا شعور ظاهر یا من که نماینده شخصیت اجتماعی فرد است کوشش می کند میل یا هوسی را که مخالف با آداب و قوانین است واپس زند. حال در صورت زورمندی خودآگاه میل یا هوس به ناخودآگاه یا نهاد رانده می شود. بالاخره بعضی عوامل جسمانی یا روانی موجب تقویت او شده و سبب آن می شود که از این کمک ها سود جسته و به خودآگاه راه یابد. این آشوب و کشاکش روانی اگر با مکانیسم های ساده فرو ننشیند، مکانیسم های پیچیده برای حفظ ارگانیسم به کار می افتد.

 مکانیسم های پیچیده از مکانیسم های ساده تشکیل شده و مشتملند بر خیالبافی، رویا، بازی، شوخی، سهوهای معمولی و بالاخره شدت برخورد امیال واپس زده و سانسور باعث از دست رفتن تعادل روحی و وحدت شخصیت شده و امیال سرکوب شده به شکل نمودارهای بیماری درآمده که ما آن را بیماری روانی می نامیم. تضاد های روانی انسان باعث آشوب و کشاکش روانی می شود و مکانیسم های ساده و پیچیده روانی به قصد حفظ ارگانیسم و برای فرو نشاندن این کشاکش خطرناک به کار می افتد. انسان هنگامی که با مشکل و مانعی رو به رو می گردد دو راه بیشتر ندارد: یا به مدد بعضی مکانیسم ها مانع را موافق حال خود تغییر می دهد و یا به وسیله برخی مکانیسم های دیگر، خود را تابع و تسلیم آن می سازد.

پس اگر زمینه مساعد باشد می کوشد تا به واسطه بازی و شوخی و لغزش های کوچک با واقعیت سازش کند و مقصود خود را برآورد وگرنه در مقابل واقعیت سر تمکین فرود می آورد، دست از منظور خویش برمی دارد و برای ناکامی خود به خیال بافی و رویا و اختلالات و ناخوشی های روانی پناه می برد. خیال بافی که بیماری روانی ملایمی محسوب می شود میانجی خواب و بیداری و در حکم رویایی ملایم است.

رویا نیز مانند خیال بافی وسیله ای است برای نجات از کشاکش درونی و بازگشت به تاریک خانه ایمن با این تفاوت که خیال بافی در بیداری و رویا در حین خواب صورت می گیرد. در حال خواب همه اعضای ما برای رفع خستگی و تجدید نیرو از فعالیت خود می کاهد.

هيچ عجله اي براي عالي شدن نيست

سلام سلام سلام به همه انسانهای منظومه شمسی

  فکرکنم دیگه جداً وقتشه فعالیت مثبتی رو شروع کنیم؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

  من به طوراتفاقي تصميم به برپایی این وبلاگ گرفتم و اگه بشه به طورخیلی جدی ؛ می خوام ثابت کنم :

1- همه ما توانایی هایی داریم که اگه اونا رو نادیده نگیریم واقعا زندگی لذت بخش تری رو تجربه می کنیم.

2- با کمک همین استعداد ها میتونیم رویا ها مون رو به واقعیت تبدیل کنیم ومیشه به موفقیت هایی رویائی اما واقعی برسیم.

ولي  قبل از هر چيز مي خوام بدونيد چرا اين اسم چرا اين شعار چرا اين برنامه واعتقاد و رويه (هرچي كه ميخواين صداش كنيد ولي چرا شه كه مهمه)

در واقع من مي خوام اصرار كنم همينطور كه در خواب مي تونيم رويا ببينيم و به تحريكات خارجي بگيم ديگه بسه! در زندگی (كه برای ما مثل یک خواب میمونه) هم ميتونيم  به سختي ها و ناكامي ها بگيم!! بسه و بريم دنباله رويائي كه در عمق ذهن و فكرمون هست اين طوري زندگي شيرين تر ميشه نه؟! در حين حال تنها جايي كه رويا ميتونه به واقعيتی دست یافتنی  تبدیل بشه ، در محیطی واقعیست . و زندگي ما همين محیط واقعي با تمومه سختي ها و خوشيها و ...هست.پس تنها كاري كه بايد انجام بديم انتقال اين رويا ها ازخواب [ذهن یا همون ضمیر ناخودآگاهمون] به ظرف زندگيه (چي  گفتم كسي فهميد به منم بگه)

 به هر حال انسان ها آدم های عجیبی هستند که توانایی کارهای غریبی دارند. (نمونه میخوای خودمن)

ما اینجا با کمک دوستانمون بررسی خواهیم کرد چگونه می شود به این جابجایی رویا ها ، بین خواب و خیال به زندگی روزمره دست پیدا کنیم. به بیان ساده تر :

من نمی فهمم چرا وقتی می تونیم کارای بزرگی انجام بدیم؛ این توانایی هامون رو به خدمت نمی گیریم برای رسیدن به موفقیت هامون وآخرش میشیم آدمهایی که موفقیت هاشون درهمون حد رویا هایی خیالی میمونه

مطمئنم اگه خوب فکر کنید همه ما تجاربی داشتیم از کودکی هامون و کارهای فوق العاده ای که اصلا تو اون سنین تصورشم ممکن نبوده. و خوشحال میشم من و بقیه دوستان رو هم در جریان این خاطرات تون بزارید.

(شما با عضویت دراین وبلاگ میتوانید مطالب مربوط به خود را با نام خودتان برای نمایش در وبلاگ ارسال کنید و مشخص نمایید فقط اعضا قادر به دیدن مطالبتان باشند و یا عموم بازدیدکنندگان.) همچنین میتوانید مطالب خود را در نظرات درج نمایید.

واقعا خوشحال میشم اگه تو نظر سنجی وبلاگ شرکت کنید.